mülk
(Ş) 165 - (Şec): Bir kimsenin başım veya yüzünü cerh etmek fi'li-xlir. Bu yarayı açan şahsa «sac», bu yarayı alan kimseye de «meşcuc* denir. Şec kelimesi, esasen geminin suları yararak denizde akıb. gitmesi demekdir. Başda veya yüzde deriyi, eti yararak kemiğe doğru sirayet eden yaralara da bu gibi bir" münasebetle şec ve «şecce» denilmiş olmalıdır. |
|||
Meşgul eden; meşgul olmayı gerektiren; işgal eden; bir mülkte oturan |
|||
Bayrak; mülkî idarede kazâ ile vilâyet arasında bir derece; sancak |
|||
Sağ doğmak şartıyla ana rahmine düştüğü andan ölüm anına kadar olan dönemde herkesin sahip olduğu medeni haklardan (evlenme, mülk edinme vb.) yararlanma yeteneği. |
|||
Aile Konutu Şerhi Konulması - Maktu Harç |
|||
|
Anket |
||
|
|
