4. Bir Şeyin Bulunduğu Hal Üzere Kalması Asıldır.

Bir şey bulunduğu, tesbit edildiği zamanda ne hal üzere ise, aksine bir delil sabit olmadıkça, o hal üzere kalması, deği¬şikliğe uğramaması asıldır; ona göre hüküm verilir.
Bilindiği gibi, eşya zamanla değişir, değişikliğe uğrayabilir. Her değişmeği bir hâdise meydana getirir. Fakat bir şey'in bulunduğu hal üzere kalması muhakkak, değişime uğraması ise muhtemeldir. Bu bakımdan muhakkak olan hal, muhtemel olan hâle nazaran önde gelir.
Meselâ:
a) Bir şahıs uzun müddet kaybolur; sağ veya ölü olduğuna dair kesin bir bilgi elde edilmezse, Hanefîlere göre 90 yaşı¬nı bitirinceye kadar onun sağ bulunduğuna hükmedilir ve buna göre mîras ve bâzı hususlar da dikkate alınır.
b) Evin bir kısmı satıldıktan sonra, biri o kısma şerik (ortak) olduğunu iddia ederek şuf'a talebinde bulunur, müşte¬ri de elinde satın aldığı kısım hakkındaki bu iddiayı inkâr vecd ederse, müşterinin sözü asıl olarak kabul olunur; şuf'a id¬diası ise ancak delil ve hüccet ile sübut bulur. Çünkü burada asıl olan satılan kısmında başkasının şüf'adar olmamasıdır ve böylece o, bulunduğu hal üzere kalır.