(Ş)



165 - (Şec): Bir kimsenin başım veya yüzünü cerh etmek fi'li-xlir. Bu yarayı açan şahsa «sac», bu yarayı alan kimseye de «meşcuc* denir.

Şec kelimesi, esasen geminin suları yararak denizde akıb. gitmesi demekdir. Başda veya yüzde deriyi, eti yararak kemiğe doğru sirayet eden yaralara da bu gibi bir" münasebetle şec ve «şecce» denilmiş olma­lıdır.

166 - (Şecce) : Başa veya yüze isabet eden yaradır. Cenvi: dır. Şecceler: hansa, damia, damiye, bazıa, mütelâhime, sîmhak. muziha, hâşime, münakkile, âmme, damiğa namleriyle on bir kısma ay­rılır. Nitekim her birinin mahiyyetini yazmış bulunuyoruz.

167 - (Şehadet füdııaye) : Bir cinayet hakkında mahkemede vu­ku bulan şahadetden İbaretdir.

168 - (Şibht amd) : Katli meşru olmayan bir insanı âlâtı câriha-dan sayılmayan bir şey ile kasden öldürmekdir. Buna «sibhüi'hata» da denir.

169 - (Şübhe) : Sabit olmadığı hakle sabite müşabih olan şeydir. Başka bir tarif ile «haram mı, halâl mı olduğu yakinen bilinmeyen şey­den ibaretdir.

170 - (Şübhei mülk) : Mahalde sabit olan şübhedir ki, hılle manî delîl bulunduğu halde bundan kat'ı nazar edilerek mücerred hürmete rnünafi görülen bir delilin mevcudiyetinden neşet eder. Buna «şübhei ma­hal» de denir. Mahallin hilline dair bir hükmü şer'î şübhesi sabit oldu­ğu cihetle buna «şübhei hükmiyye» de denılmişdir.

171 - (Şübhei akd) : Sureten mevcud olan bir akdi nikâhdan mü tehassil şübhedir ki, buna «şübhei nikâh» da denir. Şahidsİz oiarak ak i edilen bir nikâhın hılli hakkındaki şübhe gibi.

172 - (Şübhei iştibah) : Bazı hukuk ve ahkâmın cereyanından münbais bir şübhe demekdir. Bazan şübhei akd ile içtima eder. Haddi zina bahsine müracaat! [18]