( R )


146 - (Kecnı) : Lûg&tde kati, şetm, tard, terk, bühtan, tel'în, nef-rîn, sadık, nedim mânâlarını ifade eder. Atılan taşa da recm denir ki. cem'i: «rücum» dur.

istilanda recm: Muhsan olan zani ile muhsana bulunan zaniyeyi vec-hi mahsus üzere taşlayarak öldürmekdir.

147 - (Keyb) : Şek, gübhe, hacet manasınadır. Cem'i «rüyub»-dur. Dehrin hâdiselerine «reybül'menûn» denir. «Rîbe» şek ve töhmet demekdir. [16]