( K )


98 - (Katil) : Bir hayat sahibini öldüren, onun ruhunu cesedin­den ayırmaya mübaşir bulunan şahisdır. Öldürülen zîhayata da «mak­tul, katil» denir. Katîl tabiri de, vasıf olarak istimal edilince kadına da itlâk olunur, isim olarak istimal edildiği takdirde ise kadın için «katile» denilmek lâzım gelir.

99 - (Kati) : Cesedden ruhu İzhak ve izale eden, müessir, bir ti'ldir. Başka bir tarife göre kati, hayatın fevt olmasında adeten mües­sir olan fi'lin ismidir.

1OO - (Katıı tarik) : Nasırı mallarım mugalebe suretile ellerin­den almak, üzere yol • kesiciiik eden şahısdır. Bu veçhile yolları kesilen kimselerden her birine «maktuun aleyh» denildiği gibi alman mala da maktuun leh» denir. Bu hâdisenin cereyan etdiği yere de «maktuun fin» namı verilir.

101 - (Kat'ı tarik) : Yol kesieüik, dari islâmda müslümanlanıı veya zimmîlerin mallarını ellerinden tegallüben ve mücahereten almak, hayatlarına kasdetmek, halkı korkuya düşürmek için bir takım kimse­lerin veya kuvvet ve satvet sahibi bir şahsın yolları tutmasıdır ki, bu yüzden halk, mürur ve uburdan geçinerek yollar kesilmiş olur.

102 - (Katıı uzv) : Bir kimsenin bir uzvunu veya uzvu mesabe­sinde bulunan bir şeyini kesib itlaf eden şahısdır. Böyle bir uzvu kesilen kimseye «maktuuluzuv», kesilen uzva da susvı maktu» denir.-

103 - (Kat'ı uzv) : Bir kimsenin bir uzvunu veya uzvı mesabe­sinde bulunan bir şeyini kesib itiâf etmekden. ibaretdir. El, ayak gibi uzuvları kesmek, göz, diş gibi uzuvları çıkarmak, kaşları, kirpikleri yol­mak kat'dan maduddur.

104 - (Kasame) : Esasen hüsn-ü cemal mânâsına isimdir. Sabi-hürvech olan insana «kasîm» denir. Kasem gibi yemin mânâsında da müstameldir. İksam ise yemin etmek manasınadır.

İslâm hukukunda kasame, katili meçhul olan ve üzerinde kati ese­ri bulunan bir katilin bulunduğu mahal ahalisinden elli kimsenin vec-hi mahsus üzere yemin etmeleridir.

105 - (Kaved) : Alel'itlâk kısas manasınadır. Maahaza çok keıe '^kısas finnefs» mânâsında kullanılır. Katilin boynuna ip takılarak kısas sahasına götürüldüğü cihetle kısasa kaved denilmişdir. Kaidin yedici. hayvanı sevk edici mânâsına olduğu malûmdur.

106 - (Kısas) : Esasen müsavat mânâsını müş'ir olub bir şeyin izine tâbi olmak, onun mislini ityan etmek demekdir. CÜrm ile ceza, arasında mümaselet matlûb olduğundan bu cihetle cezayı mahsusa kı­sas denilmedir. Şöyle ki: Kısas, şer'an katili maktul mukabilinde öldür­mek veya mecruh veya maktu olan bir uzuv mukabilinde carih ile katım ona mümasil olan uzvunu cerh veya kat etmekdir.

107 - (Kısas finnefs) : Katili maktulün nefsi mukabilinde öldür mekdir.

108 - (Kısas fil'etraf) : Mecruh veya maktu bir uzuv mukabilin­de carih ile katım mümasil uzvunu cerh veya kat etmekdir.

109 - (Kısasen kati) : Amden katil olan bir şahsın şeraiti dai­resinde Öldürülmesidir.

üzerine kısas icrası İcab eden şahsa «men aleyhilkısas» denir. Hak­kında kısas hükmü bilfiil icra edilmiş olan şahıs veya uzva da «muk-tassun minh» denilir.

110 - (Kazif) : Bir kimseye zina isnad eden şahısdır. Kendisine zina isnad edilen kimseye, «makzuf», zina isnadında kullanılan lâfza da «makzufün bih», kazfin vuku bulduğu mekâna da «makzufün fih» denir.

111 - (Kazf) : Lûgatde mutlaka remy - atmak manasınadır. Hu­kuk ısttiahınca: bir kimseye tayir ve şetm maksadiyle zina isnad et-mekden ibaretdir.

112 - (Kazfı sarih) : Zinanı sarahaten ifade eden bir lâfz ile ya­pılan kazfdir. «Fülân zanidir» denilmesi gibi.

113 - (Kazf bU'kinaye) : Bir kimseye kinaî bir tâbir ile zina is­nad etmekden ibaretdir. Bir kadına hitaben «Ey fâcire!» veya «kocanı -isva etdin» denilmesi gibi.

114 - (Keffareti kati) : Bazı katillerden dolayı verilecek diyet­lerden başka, ifası icab eden bir keffaretdir ki, bir mü'min rakabeyi az.ad etmekden, bu bulunmadığı takdirde muttasıl iki ay oruç tutmak-dan ibaretdir.

Keffaret maddesi, esasen setr ve ihfa mânâsını müfiddir. «İşlenil­miş ma'siyyetieri hiç işlenilmemiş mesabesinde setr-ve ihfaya «tekfin zünub» denilmesi bu itibar iledir.

Hazr ile ibâhe arasında bulunan, yani: min vechin memnu ve m»n vechin mubah olan bazı hareketlerden dolayı yapılması icab eden bazt efali mahausaya islâm hukukunda (keffaret) adı verilmişdir ki, bun­lar, bir cihetle İbadet, bir cihetle de ukubet mahiyetindedir. Bunlar, kef-fareti kati, keffareti zihar, keffareti yemin, keffareti fıtr, keffareti d-nayatilhac namiyle beş kısımdır. [12]