Müfarekata Aîd Istılahlar :

1 - (Müfarekat) : Lûgatde iki şeyin, iki kişinin birbirinden ayrıl­ması, iftirak eylemesi manasınadır. Fıkıh ıstılahınca «zevciyyet rabıta­sının çöziilmesile zevç ile zevcenin birbirinden ayrılması» demektir. Cem'i : müfarekatdır.

Zevceynin birbirinden ayrılması ya talâk ile veya nikâhı fesh ile vukubulur. Müfarekat tabiri ise bunların ikisine de şâmildir. Bu husus-da «firkat» tabiri de müstameldir.

Hz. Peygamber (s.a.)in devri fıkıh devrelerinin en önemlisidir. Çünkü vahye dayanan teşrî' faaliyeti bu devre içinde tamamlanmış, sonraki devirlere de temel teşkil etmiştir.
Hz. Peygamber devrini fârık vasıfları bakımından iki kısma ayırmak gerekir: Mekke devri ve Medine devri.

II- FIKIH:
A- MÂNASI:
Faqîh, mütefaqqıh gibi kelimelerin de aslı olan "fıqh"ın lûgat mânası anlamak, kavramak, idrak etmektir. Aynı mânayı ifade eden kelimelerden fıkh'ın farkı, buradaki anlayışın sathî değil, derinliğine olması ve söyleyenin maksadını da içine almasıdır.(4)

B- MEFHÛM VE ŞÛMÛLÜ:

Fıkıh, Hukuk ve Fıkhın Doğuşunda Yaşayan Sistemler